Je weet wel, het konijnenhol waar Alice (van Wonderland) doorheen valt en allemaal avonturen beleeft? Mij doet het beeld denken aan de gedachtekronkels in mijn hoofd. Aan de manier waarop mijn associaties mij dikwijls zomaar van het rechte denkpad af laten dwalen. Ik tuimel door het gat heen en kan vervolgens niet meer zomaar terugklauteren, want ik ben de tijd helemaal vergeten en weet ook niet meer wat ik ook alweer aan het doen was. Leuk hoor, maar ook wel lastig. En internet maakt die tuimeling nog veel makkelijker: in een YouTube filmpje had een ADHD-vlogger het over ‘falling down the Youtube hole’. Hoe je door het (konijnen?)hol van YouTube kunt vallen en al klikkend steeds verder wegdrijven van wat je eigenlijk aan het doen was.
Ik heb dat niet alleen met YouTube, maar ook met ResearchGate. Als rechtgeaarde nerd vind ik ResearchGate geweldig. Het is een soort facebook voor onderzoekers: je maakt als onderzoeker een profiel aan, voegt collega-onderzoekers als ‘ResearchGate-vrienden’ toe en zet al je wetenschappelijke artikelen online. Vervolgens mag je ongegeneerd urenlang door al die andere artikelen snuffelen. En het meest geweldige is dat er onder elk artikel weer een hele lijst staat van nieuwe wetenschappelijke studies, die naar dit onderzoek hebben verwezen.
Zo ben je wel even zoet. Vooral natuurlijk als je niet alleen een nerd bent, maar ook ADHD hebt. Want dan laat je je maar al te graag lekker afleiden. En klik je impulsief op elke titel die ook maar een klein beetje nieuwsgierigheid opwekt. En vergeet je vervolgens niet alleen de tijd, maar ben je ineens ook kwijt waarom je hier ook alweer was beland en wat je nou eigenlijk op had willen zoeken. Ja, het konijnenhol dus.
Vind een beroep waarbij je professioneel ADHD’er mag zijn, las ik ergens. Misschien heb ik het gevonden. Want sinds kort doe ik een cursus wetenschapsjournalistiek. En waar ik heel even bang was dat ik nooit genoeg onderwerpen zou kunnen verzinnen om over te schrijven, weet ik nu wel beter. In het ResearchGate konijnenhol kom ik vanzelf zoveel onderwerpen op het spoor dat ik nooit om inspiratie verlegen hoef te zitten. Alleen moet ik dan natuurlijk wel zorgen dat ik ook weer úit het konijnenhol kom, anders komen die artikelen er natuurlijk nooit.
Op eigen risico: http://www.researchgate.net.
Tamar de Pamar 
Je kan het ook zien als oefening voor het wikipedia-spel. Dat deden we altijd op school, dan moet iemand een naam/woord/iets zeggen en dan moeten er twee mensen zo snel mogelijk naar die pagina komen vanaf de wikipedia startpagina en je mag niets typen. Dus dan moet je heel slim klikken. Eigenlijk is dat een beetje andersom van wat je beschrijft. Of misschien gewoon uberhaupt heel anders. maargoed. dus. ja.
Ik ga deze link wel opslaan voor als ik een keer niks heb gepland voor de komende twee dagen 🙂
LikeLike
Oooooh dat klinkt als een heel leuk spel!! Dat had ik op school ook wel willen spelen 😀 Misschien vanavond met mijn lief, op de bank?
LikeLike
Leuk artikel, en heel herkenbaar!
LikeGeliked door 1 persoon
Ge-liked had ik het al en herkenbaar is het ook. Toch vraag ik me iets af: is dit niet in ieder geval ten dele de schuld van het internet? Ik verkeer in de (on)gelukkige omstandigheid dat ik al een decennia of vier geleefd had toen het WWW ter wereld kwam en kan dus nog navertellen dat ik dit soort gedrag NIET had in een bibliotheek met duizenden boeken tot aan het plafond . . . .
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk het wel ja. De één is daar natuurlijk gevoeliger voor dan de ander. Ik ken zat mensen die de zuigende werking van internet prima kunnen weerstaan, en echt niet snappen wat ik nou toch steeds aan het doen ben achter de iPad. Maar ja, als je al enigszins afleidbaar bent, en nieuwsgierig, en je hebt ineens zo’n enorme hoeveelheid informatie en prikkels ter beschikking op een muisklik afstand, en je wordt ook nog eens verleid om steeds maar weer verder en verder te klikken, dan is internet nogal verslavend.
Ik herinner me trouwens nog wel dat ik ook vóór het internet altijd een enorme stapel boeken uit de bieb meenam en dat ik die allemaal tegelijkertijd ging lezen 🙂 En dat ik datzelfde doe als ik bij een wifi-vrije buurvrouw op haar kind pas, en ze een hele grote boekenkast in de kamer heeft staan. Ik ben gewoon een informatieverslinder.
LikeLike